Toespraak beëdiging burgemeester Jan de Vries
Kijk op van deze zin en sla haar gade:
Aangestroomd is zij alweer voorbij
Zij is mee met haar water mee naar zee,
Onheuglijk ver van haar begin vandaan
Lees ongehaast haar loop, beluister onder u
Haar klotsende basalt, doop haar Merwede,
En word, terwijl zij u ontstroomt, haar bron
(Willem Jan Otten)
Edelachtbare heer de Vries, Beste Jan,
Met de woorden die ik nu tot je spreek sluit ik een intensieve periode af. Een periode die begon toen de heer van Hemmen met een bloedserieus gezicht naar voren stiefelde in de raad en mij de schrik om het hart liet slaan (wat is er nu weer gebeurd in ons dorp?). Nu staan we hier “Onheuglijk ver van haar begin vandaan”. Het is gelukkig een mooi, verbindend en leerzaam proces geworden. Ik denk dat de vertrouwenscommissie zich hier in herkent. Bram, bedankt voor het creëren van deze unieke mogelijkheid. En Dirk van de Borg, bedankt voor je betrokken leiding geven als tussenpaus. Je hebt het voortreffelijk gedaan: daadkrachtig, sturend en empathisch. “Aangestroomd is zij alweer voorbij”.
“Lees ongehaast haar loop …… en word, terwijl zij u ontstroomt, haar bron” prachtige woorden van Willem Jan Otten die ik jou, Jan, maar ook jullie Anja, ArieBart, Sanne en Daan, graag mee wil geven aan het begin van dit ambtstermijn. Ongehaast, dat wens ik je toe. Een ongehaaste kennismaking met ons dorp, onze verenigingen, onze bedrijven, onze raad en ons college. Beluister de loop van Sliedrecht en sla haar gade. Neem de tijd en stel je open om Sliedrecht, de Sliedrechtse cultuur binnen te laten stromen. Sliedrechters zijn soms als dat klotsende basalt: hard, stug, onbeweeglijk, als je je er aan stoot is het pijnlijk, het geeft het niet mee. Ze geven weinig geluid, tenzij er iets tegenaan stroomt. Maar tegelijk vervult het basalt door weer en wind haar taak, blijft op haar post en zorgt voor de veiligheid van wat dierbaar is.
Klotsend basalt, het klinkt mij als muziek in de oren en die muziek klinkt niet alleen in Sliedrecht, maar in de hele regio Drechtsteden die door het water met elkaar verbonden is. Een prachtige regio waarin de tijd, de politiek even als het water aanstroomt en voorbij gaat. Soms een verheugend feit, soms een feit om moedeloos van te worden, altijd een feit wat relativerend werkt. Een regio die met zich zelf worstelt, een regio die net als Sliedrecht vraagt om krachtige leiders die net als het basalt de inwoners beschermen, maar die tegelijkertijd zich laten kennen als een bron. Die als die blokken basalt, keurig in lijn staan om samen de regio te versterken, elk op zijn eigen positie. Het is een regio met de potentie en de ambitie om te groeien in kwaliteit. Met jou, Jan, leveren we een krachtige leider af in de regio. Pak daarin je rol en taak. Als basalt als het gaat om de belangen van de Sliedrechtse inwoners, en als bron als het gaat om Sliedrecht en de regio vooruit te helpen.
“En word,…, haar bron”. Sliedrechters hebben reikhalzend uitgekeken naar je komst. Ze hebben via de vertrouwenscommissie in de profielschets een prachtig eisenpakket neergelegd waar je aan voldoet en moet blijven voldoen. Het worden van een bron is dan een prachtige metafoor. Sliedrecht wil ontwikkelen, wil werken aan verbeteren van de kwaliteit van de leefomgeving, kwaliteit van de samenwerking, en zit tegelijkertijd opgesloten. Opgesloten als dorp tussen infrastructuur. Opgesloten in patronen. Patronen in communicatie, samenwerking en politiek. Er is behoefte aan een nieuwe duurzame bron: die energie geeft, die Sliedrecht voedt, de processen weer laat stromen. Ongehaast, maar wel daadkrachtig.
Het is een opdracht om je rol te pakken als leider: leider in het college, leider in de raad, leider van ons dorp, vader voor onze inwoners. Aan ons de opdracht om je de rol te laten nemen. Deze opdracht geldt met name voor de raad en het college. Als voorzitter van de vertrouwenscommissie is mijn taak nu ten einde, maar als plaatsvervangend voorzitter zal ik je zo goed mogelijk faciliteren om deze rol op je te nemen. En in de gesprekken die de vertrouwenscommissie heeft gevoerd, hebben we die energie gezien. De gretigheid en het enthousiasme om voor de troepen te gaan staan, om je in te zetten als betrokken burgervader in ons mooie dorp. Daarom is het met vertrouwen dat ik ook straks deze keten zal afleggen en de hamer zal overdragen. In vertrouwen dat je dit ambt, niet alleen in eigen kracht, ten volle zal vervullen.
Edelachtbare heer De Vries het is waarschijnlijk de laatste keer dat ik je met deze titel zal aanspreken. Ik wil jullie, Jan, Anja, Sanne, Arie-Bart en Daan welkom heten met de laatste woorden uit een lied van Stef Bos:
Wees welkom in onze wereld
Welkom in de tijd
Wees welkom in ons midden
Welkom in ons huis
