Raadspraat: Hijgerig
Veranderingen in de politiek gaan vaak langzaam. Bijvoorbeeld de verandering in het subsidiebeleid die de afgelopen jaren is doorgevoerd. Niet meer klakkeloos elk jaar de gevraagde subsidie toekennen. Inmiddels is een deugdelijke onderbouwing vereist waarin op zijn minst staat welk maatschappelijk nut gediend wordt met het verstrekken van de subsidie. Om dit beleid vervolgens in de praktijk te brengen kost best veel tijd.
Maar is het verkeerd als veranderingen langzaam gaan? Zo gaat de berichtgeving vanuit het gemeentekantoor naar de inwoners inmiddels via alle moderne media maar ook de traditionele media worden nog volop in ere gehouden, en terecht! Een snelle verandering is hier absoluut geen verbetering.
Soms is de politiek heel goed in staat om een verandering zeer snel door te voeren. Vooral als veranderingen gunstig zijn voor de moderne goden van deze tijd. Neem bijvoorbeeld de verafgoding van de 24-uurseconomie. Zodra de politieke verhoudingen in een willekeurige gemeente maar enigszins wijzigen, is het allereerste slachtoffer de zondagsrust. Veelal worden allerlei instrumenten voor een zorgvuldige besluitvorming aan de kant geveegd en wordt er direct een besluit genomen.
Ik ben dankbaar dat Sliedrecht daarin een uitzondering is gebleven. Hoewel, ook bij de recente besluitvorming over de winkeltijden kon men het niet laten een poging te wagen om de verruiming op de christelijke feestdagen toch nog een beetje op te rekken. Bijna de gehele raad, op een fractie na, was direct voor. Het tekent de hijgerigheid van deze tijd om alles wat met de 24-uurseconomie te maken heeft ruim baan te geven, zonder goed over de gevolgen na te denken. Waardevolle collectieve rustmomenten worden zomaar opgeofferd omdat het niet meer van deze tijd zou zijn.
Rust is een scheppingsorde. God Zelf rustte na zes dagen scheppen. Het kan uiteindelijk niet zonder gevolgen blijven als we dat geschapen ritme willens en wetens om zeep helpen. Hosea wist het 2.750 jaar geleden al: wie wind zaait, zal storm oogsten.
